Besztu besztu

No i zostałem zbesztany. Wiedziałem, że tak będzie. "Besztu, besztu", jak to w zwyczaju ma robić Filip. Ale on jeszcze macha paluchem.

Oj Mizin, Twoja odskocznia rzeczywiście jest nieźle hardcorowa. Aczkolwiek szalenie ciekawa. Czy ja Ci kiedykolwiek mówiłem, że Twój blog jest powalający? Szczerze, to często nie rozumiem Twoich postów w 100%, ale się staram :)

Więc więc. Weź tu się teraz tłumacz. Zacząłem pisać, to i skończę. Sprawy się, delikatnie mówiąc, pokomplikowały. A wszystko przez głupią studniówkę. Przez głupie niedopowiedzenia, brak jakiejś komunikacji, konkretnych i sensownych odpowiedzi, że się tak wyrażę "nasrałem" sobie na kilku frontach. W sumie to chyba na dwóch, ale jak się zastanowić to i inne się znajdą. Na frontach - kontaktach międzyludzkich w sensie. Blog to rzeczywiście błogosławieństwo, ale ostatnimi czasy jakoś ciężej było mi cokolwiek napisać. Ogólnie rzecz ujmując - mój stan psychiczny jest chwiejny. Zawsze to wiedziałem. Nie pamiętam jak to nazwał ostatnio pan dyrektor, ale określił takim ładnym słowem psychikę Żeromskiego. Jak znajdę to napiszę.

W formie fizycznej też nie jest ciekawie, ale przyzwyczajony jestem. Lekarz stwierdził, że w plecach mama jakieś zapalenie czegoś tam i zapisał mi parę leków (głównie maści i witaminy). Poza tym na dzisiejszym meczu piłki nożnej "dobiłem" sobie prawy bark - najpierw w piątek, teraz zderzenie z głową Łukasza. Bark boli okropnie, choć bardziej martwię się o tego chłopaka, bo wszystko wskazuje na to, że doznał lekkiego wstrząśnienia mózgu. Nie wiem, karetka go chyba zabrała.

Na wszystko nakłada się problem przyszłości. Jakoś maturą się bardzo nie przejmuję, czego powinienem się obawiać, a jestem nawet dumny. Bo jak patrzę na maturzystów, którzy życia poza nauką teraz nie mają, to mi się przykro robi. Z drugiej strony - ja się nie uczę chyba dlatego, że nie wiem na jakie studia mam iść. Jakby ten brak przekonania do zdawanych przedmiotów odpycha mnie od nauki ich. Chyba wiem, co chcę dostać od Mikołaja - dyktafon. A zainspirował mnie Robert Downey Jr. grający w "Soliście" dziennikarza. Będę z nim wszędzie chodził, nagrywał (tak, bo robienie notatek jak tata mi nie wychodzi) potem będę pisać i molestować różne gazety żeby wydrukowały mój tekst. Podobno trzeba walczyć o swoje, a co, jak będę tak wszystkich męczyć to może się ktoś zlituje. Bo chyba rzeczywiście chcę być dziennikarzem - prasowym czy radiowym - nie ważne.

Poza tym ostatnio ciągle słucham Czesława Mozila. Dobry gość jest.

Teraz już nie wiem o czy napisałem na początku, więc nie wiem czy o czymś zapomniałem. W szkole stanęła choinka. Lubię tę choinkę, ale rozprasza. Jak ją widzę to wydaje mi się, że już są Święta, więc nie ma co się uczyć. Głupie, ale taka prawda. No i fajnie, że dostaliśmy długopisy - zawsze o takim marzyłem. A że ja nigdy nie mam długopisu, to może przez kolejne dwa/trzy dni będę miał czym pisać.

A ludzie to chyba mają o mnie lekko błędne mniemanie. Ludzie w szkole w sensie. "bo z zajebistością to trzeba się urodzić" - to oczywiście Zdybel, ale on tak zawsze. No i to się ma do sportu. Niektórym się wydaje, że ja nie mam problemów (Sebek), inni uważają, że jestem zawsze szczęśliwym i radosnym gościem, jeszcze inni uważają, że codziennie jestem "na chaju" (pozdrowienia dla Adama z 1a), jeszcze inni, że "ręce i nogi tak ci latają wszędzie, ale złoty chłopak" (Kali!). Jeszcze inni mnie nie cierpią (pozdrowienia również dla nich - wzajemnie - wiem, że to nieładnie ale jakoś nie mogę). A tak naprawdę to gdybym miał kogoś spytać kim ja tak właściwie jestem, to nigdy nie dostanę poprawnej odpowiedzi. Takiej do końca. Ja wiem, że tak się nie da, że widzimy to, co chcemy, że widzimy tylko cześć złożoności każdej osoby, że widzimy daną osobę tylko w niektórych sytuacjach. A ja bym chciał, żeby ktoś wiedział więcej, żeby znalazła się taka osoba, która zna mnie lepiej trochę. W sumie zależy to ode mnie, czy się bardziej na kogoś otworzę. No ale. Zawsze można wszystko zrujnować jakąś głupotą, choć jeśli można zrujnować, to i można zbudować, nie? (ale ładnie zabrzmiało, normalnie jestem z tego zdania dumny).

Można by to wszystko jakoś sensownie zakończyć. Pytanie, jak? A! wiem o czym zapomniałem - wolontariat. Podobno wczoraj był Światowy Dzień Wolontariusza. Uwielbiam pracować wolontariacko. To w sumie jest jedna z rzeczy, o których wiem, że chcę w życiu robić - pracować jako wolontariusz. Chyba nic nie daje większej satysfakcji.

No to skończyłem. Nie tak, jak chciałem, ale dobre i to. Mam nadzieję, że trochę nadrobiłem.

Znowu samoistnie wyłączył mi się komputer. Na całe szczęście post się zapisał w roboczych. Ufff.