Co się wydarzyło w Strachówce i Bodzanowie

Zacznijmy od ogniska w Strachówce, które to odbyło się w czwartek. Odkąd jestem w Annopolu przez czas dłuższy niż jeden dzień, prawie codziennie wieczorem spotykamy się w Strachówce i gramy w kosza/siatkówkę. Tzn. ja, Jasiek, Zośka, Sebek, Radek, Szymek, Krzysiek, Elwira... Znajomi. No i w czwartek zorganizowaliśmy małe ognisko. Najpierw meczyk w piłkę nożną z chłopakami z Zofinina. A potem ognisko. Posiedzieliśmy tak w parę osób, pośpiewaliśmy, zrobiliśmy pająka. Nowość jak na rzeczywistość Strachowską. Ale bardzo miło i przyjemnie było, może za jakiś czas takie spotkania będą normą?

A weekend spędziłem w Bodzanowie, u kolegi z klasy. Wybierałem się tam już od dłuższego czasu, no i w końcu udało się dojechać. Co tu dużo pisać - super było i tyle. Razem ze Stachem, Zdunkiem, gospodarzem - Lewym i jego dwoma kumplami - Przemem i Rzadkim, bawiliśmy się, rozmawialiśmy, pływaliśmy, graliśmy w koszykówkę/piłkę nożną, słuchaliśmy muzyki i mnóstwo innych różnych rzeczy. Jak to dobrze mieć otwartych na świat kolegów.

"-Zdunek, jedziemy na weekend do Bodzanowa?

- jasne, bez problemu."

"Stachu, jedziesz też?

- No jasne."

No i tak wylądowaliśmy w Bodzanowie, a właściwie Bodzanowie i Krawieczynie. Miejsce super, cisza, spokój, jeziorko-bajorko, drzewa. Żyć, nie umierać. Poruszaliśmy się motorami, co było oczywiście dodatkową atrakcją:)

Wróciłem do domu na bosaka. Bez butów, skarpetek, klapek. Poczułem się jak pan Cejrowski. Po stolicy też oczywiście przechadzałem się na bosaka. Z torbą na ramieniu wracałem do domu. Mogłem poczuć się jak jakiś hipis, wolny. Codziennie gdzie indziej, marzy mi się taka podróż z plecakiem jak kiedyś tata, autostopem. Bardzo fajnie mogłem się poczuć siedząc pod latarnią obok Jadowa, podśpiewując sobie Marysiańkę i patrząc na swoje brudne stopy. Super.

Dzięki Lewy, wpadamy jeszcze pod koniec wakacji!